W PRL-u była symbolem seksu, uosobieniem kobiety-wampa, kwintesencją kobiecości. W zadziornej fryzurze, z ponętnym biustem i subtelnym głosem, a przy tym dosyć ordynarnym jak na owe czasy językiem, stała się pierwszą skandalistką Polski Ludowej. Kalina Jędrusik – utalentowana aktorka i piosenkarka jest bohaterką monodramu Małgorzaty Głuchowskiej Kalina, który Teatr Polonia i Och Teatr wystawiły podczas XII Festiwalu Prapremier w Bydgoszczy.

Tytułową rolę Głuchowska powierzyła Katarzynie Figurze, być może przez wzgląd na podobieństwo do Jędrusik. Wydawać by się mogło zatem, że spektakl będzie laurką na cześć obu aktorek – zarówno Jędrusik, jak i Figury. Reżyserka poszła jednak w nieco inną stronę…

W spektaklu Głuchowskiej oczywiście nie zabrakło „seksu, co pali i niszczy” w wykonaniu Katarzyny Figury, jednak uwaga skupiona została na psychice aktorki. Kalina to historia kobiety, która przeżyła śmierć dopiero co narodzonego dziecka, a chwilę później dowiedziała się, że już nigdy nie zostanie matką. Ta tragedia, zdaniem Głuchowskiej, stała się przyczyną kreowania nieprzyzwoitego wizerunku aktorki. Bezdzietność sprawiła, że Jędrusik postanowiła przywrócić sobie kobiecość w inny sposób. Kalina jest zatem obrazem ikony lat 60. na tle osobistego dramatu w cieniu kariery i sławy.

Katarzyna Figura w roli Kaliny Jędrusik poradziła sobie wzorowo. Widać tu przemyślane prowadzenie roli od początku do końca i duże zaangażowanie w postać. Pojawia się tylko jedno małe „ale” – czy to aby na pewno Jędrusik, czy już Figura?

Skromna scenografia w całości skupia uwagę na głównej postaci. Muzyka, której nie mogło tu zabraknąć, pełni rolę nie tyle rozrywkową, co poetycką. Teksty piosenek Jędrusik są bowiem pewnego rodzaju manifestacją pozornej pewności siebie i subtelnie podkreślają charakterny wizerunek artystki. Szkoda tylko, że Figura ze śpiewem nie radzi sobie tak pewnie, jak z grą aktorską. Nie rzutuje to jednak na odbiór spektaklu, który ma w sobie duży potencjał. Zastanawiam się tylko, czy prawdziwa Kalina Jędrusik nie zanuciłaby jednak do tego: „Nie budźcie mnie…”

Maria Górecka, Teatralia Trójmiasto

Magazyn Internetowy „Teatralia”, numer 71/2013

XII Festiwal Prapremier, 28 września – 6 października 2013, Bydgoszcz

Teatr Polonia i Och Teatr Warszawa

Małgorzata Głuchowska, Justyna Lipko-Konieczna

Kalina

reżyseria: Małgorzata Głuchowska

światło: Małgorzata Głuchowska, Ewa Machnio

emisja głosu, przygotowania wokalne: Agnieszka Borowiec

projekcje: Marceli Gawryś

producent wykonawczy i asystentka reżysera: Ewa Ratkowska

obsada: Katarzyna Figura

premiera: 28 czerwca 2013

fot. Ola Grochowska