Między młodością a starością (Przenikanie)
Czy można połączyć Gombrowicza z Schulzem? Można – i to z sukcesem. Na radomskiej scenie zderzono dosadność i krytycyzm Gombrowicza z magiczną poetyckością Schulza, bo Waldemara Śmigasiewicza zainspirowały fragmenty powieści Ferdydurke i opowiadania Emeryt. Autorskie połączenie tych tekstów przyczyniło się do powstania niezwykłego spektaklu.
Przenikanie to przedstawienie, które jest jak jedno, krótkie i mgliste, wspomnienie. Jak czarno-białe zdjęcie w zapomnianym albumie życia. To z jednej strony podróż do lat dzieciństwa i pierwszych lat szkolnych, z drugiej zaś – to pamięć o przemijaniu i chęć odnalezienia w sobie dawnego dziecka i ucznia. Wreszcie to spektakl, w którym młodość nieustannie przenika się ze starością, a połączenie „min” Gombrowicza z metaforami Schulza nadaje całości ironiczno-wzniosły ton.
Ów ton potęgowany jest także poprzez prostą i funkcjonalną scenografię Macieja Preyera i doskonale przemyślaną reżyserię świateł. Światło jest tutaj niejako dodatkowym aktorem – uwydatnia to, co najważniejsze w spektaklu: człowieka poszukującego własnego „ja”. Bo przecież w każdym z nas jest coś z Emeryta, Józia, Miętusa, Syfona czy profesora Pimki…
Paulina Borek-Ofiara, Teatralia Radom
Internetowy Magazyn „Teatralia”, nr 116/2014
XI Międzynarodowy Festiwal Gombrowiczowski w Radomiu, 18–25.10.2014
Teatr Powszechny im. Jana Kochanowskiego w Radomiu (scena kameralna)
Przenikanie
scenariusz i reżyseria: Waldemar Śmigasiewicz
scenografia: Maciej Preyer
muzyka: Mateusz Śmigasiewicz
obsada: Magdalena Placek, Łukasz Mazurek, Włodzimierz Mancewicz (gościnnie), Adam Majewski, Robert Mazurek, Jarosław Rabenda, Łukasz Węgrzynowski, Kamil Woźniak, Andrzej Surowiec, Adam Trzos, Bartłomiej Nowak
prapremiera: 18 października 2014