Czy można połączyć Gombrowicza z Schulzem? Można – i to z sukcesem. Na radomskiej scenie zderzono dosadność i krytycyzm Gombrowicza z magiczną poetyckością Schulza, bo Waldemara Śmigasiewicza zainspirowały fragmenty powieści Ferdydurke i opowiadania Emeryt. Autorskie połączenie tych tekstów przyczyniło się do powstania niezwykłego spektaklu.

Przenikanie to przedstawienie, które jest jak jedno, krótkie i mgliste, wspomnienie. Jak czarno-białe zdjęcie w zapomnianym albumie życia. To z jednej strony podróż do lat dzieciństwa i pierwszych lat szkolnych, z drugiej zaś – to pamięć o przemijaniu i chęć odnalezienia w sobie dawnego dziecka i ucznia. Wreszcie to spektakl, w którym młodość nieustannie przenika się ze starością, a połączenie „min” Gombrowicza z metaforami Schulza nadaje całości ironiczno-wzniosły ton.

Ów ton potęgowany jest także poprzez prostą i funkcjonalną scenografię Macieja Preyera i doskonale przemyślaną reżyserię świateł. Światło jest tutaj niejako dodatkowym aktorem – uwydatnia to, co najważniejsze w spektaklu: człowieka poszukującego własnego „ja”. Bo przecież w każdym z nas jest coś z Emeryta, Józia, Miętusa, Syfona czy profesora Pimki…

Paulina Borek-Ofiara, Teatralia Radom

Internetowy Magazyn „Teatralia”, nr 116/2014

XI Międzynarodowy Festiwal Gombrowiczowski w Radomiu, 18–25.10.2014

Teatr Powszechny im. Jana Kochanowskiego w Radomiu (scena kameralna)

Przenikanie

scenariusz i reżyseria: Waldemar Śmigasiewicz

scenografia: Maciej Preyer

muzyka: Mateusz Śmigasiewicz

obsada: Magdalena Placek, Łukasz Mazurek, Włodzimierz Mancewicz (gościnnie), Adam Majewski, Robert Mazurek, Jarosław Rabenda, Łukasz Węgrzynowski, Kamil Woźniak, Andrzej Surowiec, Adam Trzos, Bartłomiej Nowak

prapremiera: 18 października 2014