Słynne Requiem d-moll Wolfganga Amadeusza Mozarta na deskach Opery Wrocławskiej otrzymuje oprawę baletową. Majestatyczna choreografia tworzy podniosłą atmosferę, co czyni koncert w wykonaniu chóru misteryjnym widowiskiem. Nie bez powodu premiera dzieła zbiega się ze świętem Wielkiejnocy. Twórcy stawiają na tematykę życia i śmierci. Baletowym figurom i tańcom towarzyszą emocje związane z ziemską wędrówką oraz doświadczaniem przemijania. Spirytualną otoczkę buduje światło, a kostiumy zapewniają wszystkim tancerzom i chórzystom wygląd postaci z pogranicza jawy oraz snu. Baletowe widowisko w choreografii Jacka Tyskiego trzyma w napięciu – przywodzi na myśl Sąd Ostateczny. Niebiańskie sceny, którym wtórują przeszywające śpiewy, budzą w odbiorcach charakterystyczny dla tematyki śmierci, dreszcz.

Requiem d-moll – mszę żałobną Mozarta widzowie mają okazję usłyszeć w wykonaniu chóru Opery Wrocławskiej. Soliści w długich, białych szatach prezentują emocjonalne utwory, a wtóruje im orkiestra. Wprowadzenie do scenicznego koncertu elementów baletu zdaje się doskonałym sposobem, by subtelnie, przy użyciu ruchu opowiedzieć historię ludzkiego, kruchego życia, którego nieodzowną częścią jest codzienne ocieranie się o śmierć.

Choreografia składa się z figur przywodzących na myśl zamieranie i odradzanie się. Tancerze mają na sobie białe i oliwkowe stroje, symbolizujące śmierć oraz życie. Taniec tych pierwszych jest subtelny, powolny, nieco senny, a tych odzianych w zieleń tryska witalnością i siłą. Ten prosty zabieg pozwala wyeksponować przenikanie się dwóch skrajności – ukazać kontrast, płynący z dwóch najważniejszych momentów w życiu każdego człowieka – rodzenia się i umierania.

Ruch sceniczny, wykorzystany podczas koncertu, sprawia, że utwory Amadeusza Mozarta zyskują efektowną oprawę. Smutnym, melancholijnym kompozycjom towarzyszą finezyjne, przepełnione artyzmem obrazy. Podrywające się ku górze ciała dopełniają występ estetycznie, czyniąc Requiem d-moll lekcją kontemplacji życia i śmierci. Sakralny wydźwięk choreografii nadaje zręcznie prowadzone światło, a mroczny nastrój na scenie buduje unosząca się w tle mgła.

Wysublimowane widowisko sprzyja wielkanocnej zadumie i refleksji nad przeznaczeniem ludzkiej duszy – wzbogacone o warstwę taneczną, prezentuje tlące się w człowieku nadzieje, że śmierć nie jest końcem, ale początkiem czegoś niezwykłego.

Angelika Szubert, Teatralia Wrocław

Magazyn Internetowy "Teatralia", numer 200/2017

Requiem d-moll

choreografia: Jacek Tyski

dyrygent: Marcin Nałęcz-Niesiołowski

scenografia: Karol Dutczak

kostiumy: Otto Bubenicek

reżyseria świateł: Olga Skumiał

projekcje wideo: Karolina Mełnicka

przygotowanie chóru: Anna Grabowska-Borys

występują: Maria Rozynek-Banaszak, Katarzyna Haras-Kruczek, Aleksander Zuchowicz, Tomasz Rudnicki, Magdalena Ciechowicz, Daniel Agudo Gallardo, Natsuki Katayama, Dajana Kłos, Remy Lamping, Rina Nishiuchi, Sergii Oberemok, Łukasz Ożga oraz Balet, Chór i Orkiestra Opery Wrocławskiej

premiera: 13 kwietnia 2017

fot. Michał Ciechanowicz

Angelika Szubert – absolwentka historii sztuki i dziennikarstwa. Estetka, miłośniczka surrealizmu i teatru dramatycznego.