Listopadowa odsłona "Maszyny choreograficznej" w Cricotece

Listopadowa odsłona „Maszyny choreograficznej” w Cricotece

/ 3 listopada 2015 / Leave a comment / aktualności

Początek listopada w Cricotece to okazja do zmierzenia się ze współczesną recepcją twórczości Tadeusza Kantora w ramach projektu „Kantor_Tropy” podczas programu „Maszyna choreograficzna” w Cricotece.

Projekt składa się z dwóch dialogujących ze sobą spektakli, dla których punktem wyjścia była działalność artystyczna Kantora. Już 3 listopada zobaczymy „On a Sunny Day”, spektakl, którego premiera odbyła się 29 października 2015 r. w Gdańskim Teatrze Szekspirowskim i jest koprodukcją Saburo Teshigawary, światowej sławy japońskiego choreografa i tancerza oraz Teatru Amareya.

„Kantor sprawia, że myślę o kimś całkowicie przemoczonym od deszczu.
Schulz sprawia, że myślę o kimś, kto patrzy w słońce, które wyszło zaraz po deszczu.
Ale nikt nie wie, kiedy przyjdzie słoneczny dzień.
Może dlatego, że ciała obu tych osób już są jak deszcz.
Te ciała są upadkiem, nie dosłownie, ale fizycznie.
Twój wewnętrzny deszcz nieustannie pada z jakiejś nieskończenie ogromnej wysokości.
I nawet jeśli na zewnątrz jest słonecznie, ci ludzie są wiecznie przemoczeni, bo wewnątrz nich ciągle pada”.
Saburo Teshigawara

4 listopada odbędzie się „Kantor_Tropy: Collage” czyli próba zmierzenia się z twórczością Kantora Katarzyny Pastuszak i Teatru Amareya. Jest to performans/happening łączący taniec współczesny, butō, performans, muzykę nowoczesną i sztuki wizualne. Projekt  został bezpośrednio zainspirowany głęboką i nieopisaną dotąd relacją między tańcem Ankoku butō Hijikaty Tatsumiego – kluczowej postaci japońskiej awangardy a koncepcjami estetycznymi i praktyką artystyczną Tadeusza Kantora. Tytułowy collage dla obu twórców stanowił jedno z głównych narzędzi tworzenia i przetwarzania rzeczywistości oraz wydobywania egzystencjalnego kryzysu człowieka XX w.
Oba spektakle po pokazach w Krakowie będą następnie prezentowane w Tokio na festiwalu „Tadeusz Kantor GoEnNen Performance 2015” pod dyrekcją Misako Ueda.
Następnie 8 listopada zapraszamy na finał projektu i spektakl „Balet koparyczny” Izy Szostak z udziałem tancerzy i mini-koparek. Choreografia jest próbą zmierzenia się współczesnej artystki z twórczością Oskara Schlemmera (profesora Bauhausu, niemieckiego malarza, teoretyka sztuki i reformatora tańca) oraz jego konceptualizacją ruchu. Schlemmer był zafascynowany mechanicznością ruchu tancerzy baletowych. Traktował ich ciała jako formy i bryły, odnajdując w nich model skomplikowanych relacji człowieka ze zgeometryzowaną przestrzenią.

Ważną częścią przygotowania projektu było odbycie przez artystów szkolenia na operatorów koparek. Proces poznawania motoryki ruchu maszyny i zdobywania nowych umiejętności (uruchamianie, sterowanie, manewrowanie) wyraźnie wydobył zależność człowieka i przedmiotu.

W swoim najnowszym projekcie Iza Szostak bierze na warsztat Schlemmerowski Balet Triadyczny i przekłada go na język maszyn budowlanych. Artystkę interesuje władza człowieka nad maszyną i maszyny nad człowiekiem. Jednocześnie przedmiotem jej obserwacji są ciała tancerzy ubrane w specyficzne kostiumy operatorów koparek, które odstają od ciała własną motoryką (trójwymiarowe i przeskalowane) i których „założenie” na siebie wymusza konkretny sposób zachowania i poruszania się tancerzy. Mechanika koparki służy artystce do ponownego przyjrzenia się ruchowi człowieka, maszyna staje się hybrydą i przedłużeniem ciała tancerza. Znika podział na ciało i obiekt, koparki wykonują konkretną choreografię. Powstaje taniec na dwie maszyny / praca wizualna / koncert muzyczny / częściowa rekonstrukcja Baletu Triadycznego.

Tagi: ,