Według argentyńskiego reżysera, twórcy spektaklu Historia, postać najmniej rzucająca się w oczy ma odwagę najgłośniej krzyczeć – to Gombrowicz. Nie nosi nawet butów, co nie przeszkadza mu w określeniu samego siebie. W przeciwieństwie do społeczeństwa, które oczekuje na każdym kroku dowodów dojrzałości, nie stara się podporządkować.

Teoria formy, której zdaniem Gombrowicza powinniśmy się wyrzec dla własnej wolności, nadaje kształt nie tylko każdemu z nas z osobna, lecz także całej historii. Argentyna pokazała jej wpływ na losy Gombrowicza, obnażając oblicze paktu o nieagresji w wydaniu Hitlera i Stalina. Ich ośmieszeniu zapewne miało służyć rozebranie się na scenie kobiety i mężczyzny, z którymi oprawcy w żaden sposób nie mogli konkurować. Makabryczny duet historyczny przeraża nie tylko podjętymi decyzjami represji Polski: zostają oni ośmieszeni przez pryzmat własnej głupoty.

Wspomnienia pisarza nawiązują do jego arystokratycznych korzeni, które próbuje podciąć, odcinając się od utartych schematów, tradycji. Stale wracają myśli o presji otoczenia, której poddaje się każdego człowieka. Oczekuje się od niego dowodów, na co on po prostu nie ma ochoty. Zastanawia zatem fakt, czy społecznie mamy jakiś wybór. Gombrowicz walczy o wolność nie tylko swoją…

Diana Tomaszewska, Teatralia Radom

Internetowy Magazyn „Teatralia”, nr 116/2014

XI Międzynarodowy Festiwal Gombrowiczowski w Radomiu, 18–25.10.2014

Cooperativa Teatral Argentina, Buenos Aires (Argentyna)

Historia

Witold Gombrowicz

reżyseria: Adrian Blanco

scenariusz: Adrian Blanco, Jose Paez

obsada:

Witold – Ramiro Agüero

Gombrowicz – Manuel Bello

Rena – Estefania D’anna

Padle – Hugo Dezillio

Janusz – Diego Echegoyen

Hojo de Portero – Luis Escano Manzano

Jerzy – Mario Frias

Criada – Yamilia Gallione

Madre – Cecilia Tognola

premiera: 24 lipca 2013

fot. mat. teatru