Sztuka Ferdydurke w wykonaniu Wrocławskiego Teatru Lalek rozpoczyna się niewinnie, później jest już tylko… ostra jazda. Aktorzy doskonale opanowali ruch sceniczny, ekspresyjnie wykonując niemal każdy gest. Nie zapominają jednak o towarzyszących im lalkach, które dopełniają i tak już groteskową rzeczywistość.

Ani na chwilę nie zapominamy o gombrowiczowskim „upupianiu” za sprawą komicznych gestów: poklepywania, zamachiwania się na innych czy grożenia palcem. Z jednej strony walka o swoją gębę jest śmiertelnie poważna. Z drugiej jednak koncepcja zabawy kolorową piłeczką podkreśla absurd naszego istnienia. Mimo zbuntowanej postawy człowiek spuszcza wzrok, bo z jakiegoś powodu nie potrafi się sprzeciwić i… odbić piłeczki.

Dynamikę spektaklu podkreśla rytmiczna muzyka, która nadaje tempo uciekającemu przed gębą człowiekowi. U Gombrowicza ekscytacja wiąże się z uniesieniem cielesnym, zwłaszcza podczas lekcji języka polskiego. Ponieważ dupa nie jest uważana za najbardziej atrakcyjną część ludzkiego ciała, jej pokazanie może świadczyć o desperacji człowieka – bo ten za wszelką cenę próbuje zaistnieć.

Diana Tomaszewska, Teatralia Radom

Internetowy Magazyn „Teatralia”, nr 116/2014

XI Międzynarodowy Festiwal Gombrowiczowski w Radomiu, 18–25.10.2014

Wrocławski Teatr Lalek

Ferdydurke

Witold Gombrowicz

reżyser: Radosław Kasiukiewicz

scenografia: Paulina Raczkowska

muzyka: Katarzyna Dziewiątkowska-Mleczko

obsada: Kamila Chruściel, Patrycja Łacina-Miarka, Józef Frymet, Radosław Kasiukiewicz, Tomasz Maśląkowski, Sławomir Przepiórka, Marek Tatko

Premiera: 18 stycznia 2014

fot. mat. teatru